Het laatste woord.

Madagaskar heeft te kampen met een imago probleem.

Tijdens gesprekken met vrienden en familie kwam het voornemen om naar Madagascar te reizen ter sprake. Verbazing alom voor deze onbekende bestemming. We werden begroet met ongeloof en verbazing. Huh? Wat ga je daar zoeken? Is het daar wel veilig? We associëren Madagascar nog altijd met gezondheidsproblemen, extreme armoede, gevaar en geweld. Madagascar heeft ten onrechte te kampen met dit imagoprobleem, wat ontzettend jammer is want het land heeft de reizigers enorm veel te bieden.

Rondreis door Madagascar.

Wie een avontuurlijke bestemming zoekt met een overweldigende natuurpracht, is in Madagascar aan het juiste adres. Het gevarieerde reisprogramma voerde ons zowel door het tropische regenwoud, als door de drogere hoogvlaktes, de Nationale Parken met de unieke baobab bomen, en een gevarieerd dierenleven. Het 4de grootste eiland ter wereld, 'The Last Frontier', heeft alles: de maki's en de uiterst zeldzame lemuren, tropisch regenwoud, uitgestrekte hoogvlaktes, Madagascar heeft het allemaal.

Waar anders ter wereld kunt u de majestueuze baobab-bomen bewonderen, kleurrijke kameleons spotten en de vele soorten maki's ontmoeten, vooral de iconische ringstaartmaki's? Madagaskar biedt genoeg redenen om uw avontuurlijke geest te laten ontwaken. Het is een eiland waar biologielessen tot leven komen.

Geslaagde ontdekking.
De nieuwsgierigheid was geprikkeld om dit land als bestemming te kiezen. Dat het een meer dan geslaagde ontdekking was kunnen we maar enkel bevestigen. We zijn teruggekeerd met een koffer vol herinneringen. De organisatie verliep overal gesmeerd. De gidsen waren overal en altijd stipt ter plaatse. Nergens diende men te wachten. Een toporganisatie van de locale reisorganisator.

Veiligheid.

Veiligheid staat hoog in het vaandel bij lokale autoriteiten en toeristische organisaties. Er zijn veilige gebieden waar bezoekers kunnen genieten van hun reis zonder zich zorgen te maken. Natuurlijk is het altijd verstandig om voorzorgsmaatregelen te nemen, zoals het volgen van de aanbevolen vaccinaties en het raadplegen van reisadviezen.

Personeel.

Het personeel, zoals buschauffeurs, hotelpersoneel, restaurants, gidsen waren overal heel behulpzaam. Het was met bewondering te zien hoe het lokale personeel zonder verpinken de koffers, soms 2 stuks in totaal 35 kg, naar de kamers brachten., 

Wifi.

In elke lodge, ook midden in een natuurpark, was contact met de buitenwereld mogelijk. Mails lezen, websites raadplegen, 'whatsapp', de blog bijhouden, ... was overal mogelijk. In sommige lodges niet in de kamer, maar dan wel in de centrale lobby.

Reisbegeleiding.
Tijdens de ganse reis werden we perfect begeleid door de reisbegeleidster Kariny. Met haar grote ervaring en onverdroten werkijver bij het begeleiden van rondreizen werd alles vlot en perfect geregeld. Dagelijks berichten met het programma, en achteraf een debriefing van hetgeen we gezien hebben. Een topper op gebied van reisbegeleiding.

Lezen van een blog.

Voor diegenen die nog niet erg vertrouwd zijn met het lezen van de blog volgende informatie. 

De blog leest men vanaf de laatste (jongste) dag en zo terug naar het begin. 

Na een aantal berichten (waarschijnlijk een 5-tal) ziet men onderaan de aanduidingen: 

'Nieuwere posts'  'Homepage' en 'Oudere posts'. 

Om verder de oudere posts te lezen, moet men op 'Oudere posts' klikken. 

Er zijn berichten van dag 19, 18, ... tot dag 1.

Indien men de blog opent, ook even de pagina vernieuwen, zodanig dat de juiste en meest recente versie ingeladen wordt.

Parcours door Madagascar

Dag 18 - 19: Antananarivo - Réunion - Paris CDG.

Antananarivo - Parijs.

Onze laatste dag in Tana gebruiken we om onze bagage klaar te maken voor de terugvluchten. Na de soms lange verplaatsingen is het aangenaam om eens wat relaxer te ontbijten en ons op te frissen voor de lange vlucht naar Parijs. We hebben nog even de tijd om de omgeving te verkennen.

Gassy Country House hotel in Tana.

Veel shopping zit er niet meer in. De meesten hebben gisteren hun laatste Malagassische Ariary omgewisseld in duurzame euro's.

Van shopping gesproken.

De laatste lunch.

We verlaten het hotel om 11:15 uur. Enkele honderden meters verder hebben we in een nieuwer en moderner hotel/restaurant een laatste lunch besteld.

Hotel - Luchthaven.

We vertrekken naar de luchthaven om 13:00 uur. We worden opgehaald aan het laatste restaurant voor de verplaatsing naar de luchthaven. Deze is slechts 2 km en 3 minuten ver verwijderd.

Luc, Josée, Hilda, Josée en Willy tijdens een laatste wandeling.

Tana - Réunion. Een deur die niet open gaat!

De thuisvlucht gaat van Tana via La Réunion (Saint-Denis  La Réunion). De vlucht is gepland om 16:15 uur. Het toestel heeft wat vertraging opgelopen bij het aankomen in Tana. We vertrekken om 16:45 uur i.p.v. om 16:15 uur. Dat zou geen probleem mogen geven. De voorziene overstaptijd in Reunion is 1,5 uur. Dat half uur vertraging zou geen probleem mogen geven, dachten we. We vliegen met een Airbus A220-300, van Air Austral. Zetelverdeling: 2 - 3. Na een vlucht van 1,5 uur landen we om  19:10 op de luchthaven van La Réunion.

Vlucht: Antananarivo - Réunion.

Uitgang blijft gesloten!

Maar dat is buiten de techniek gerekend. Er is een probleem met iets, de deur van het toestel gaat niet open, of de slurf kan niet aan het toestel komen. We worden zowat in het ongewisse gelaten. We kunnen slechts na 50 minuten het toestel verlaten. Het resultaat is dat we niet veel tijd hebben om de vlucht naar Parijs te halen. We moeten dan snel nog met de bus naar de vertrekterminal voor de vlucht naar Parijs gevoerd worden. 

Airbus A220-300

De veiligheidscontrole is iets minder strikt maar zorgt toch nog voor de nodige zenuwachtigheid. De aansluitende vlucht naar Parijs heeft ons, en nog vele andere reizigers opgewacht. De voorziene vertrektijd naar Parijs CDG is van 20:15 uur naar 20:40 uur gewijzigd. 

Réunion Paris CDG. RUN-CDG.

We kunnen gelukkig nog tijdig boarden. Nu maar hopen dat de bagage ook op deze vlucht geraakt is. De vlucht van La Réunion naar Parijs is er één die kan tellen, een nachtvlucht van 11 uur. We vliegen met een Boeing 777-300ER van Air Austral. Dit zijn van die toestellen waar er per rij 10 stoelen geplaatst zijn. Zetelverdeling: 3 - 4 - 3. We landen op de luchthaven van Parijs CDG om 05:50 uur plaatselijke tijd. Onze bagage heeft het ook gehaald. Ze is er bij! Onze uurwerken een uur terug draaien wegens het tijdsverschil van 1 uur.

Boeing B777-300ER.

Parijs CDG - Brussel - Schoten.

Nu nog met de autobus naar Brussel. We vertrekken in Parijs CDG  met een autobus van toptours om 07:00 uur. Het is 10:15 uur als we in Brussels Airport aankomen na 297 km. Vandaar nog naar de parking waar onze wagen ons staat op te wachten. Het is uiteindelijk 11:30 uur als we terug thuis zijn.

Dag 17: Hoofdstad Tana

Tana wordt ook Antananarivo genoemd.

We zijn uiteindelijk in de hoofdstad van Madagskar. Antananarivo, (lokaal bekend als Tana) betekent 'Stad van de Duizenden'. De stad ligt 1280 meter boven de zeespiegel, in het midden van het eiland. Dit is het politieke, economische, educatieve en culturele hart van Madagaskar. De stad is verdeeld in twee delen: 'het bovenste gedeelte' en 'het onderste gedeelte'. Haute-Ville is de naam van de bovenstad. De benedenstad is behoorlijk smerig en het verkeer met bijbehorende uitlaatgassen zijn op zijn zachtst gezegd heftig. Het is niet de meest swingende hoofdstad van Afrika.

Ambohimanga paleis bij het King's Palace.

Wegens de enorme drukte en bijhorende files, is het absoluut noodzakelijk om vroeg op stap te gaan. We vertrekken om 07:30 uur. Het is een rit van 35 km waar we bijna 2 uur voor nodig hebben. Komt er nog bij dat de motor van de bus oververhit geraakt. Gelukkig niet ver meer van de ingang van het koninklijk paleis. Blue Hill van Ambohimanga is het meest populaire onderdeel van iedere city tour: het beroemde paleis van de koningin: Rova La Palais De La Reine. Ambohimanga-heuvel vertaald betekent: 'Blauwe heuvel'.

Koninklijk paleis.

Ambohimanga is de voormalige hoofdstad van de Merina koningen en een van de twaalf heilige heuvels die rondom Tana liggen. Het word beschouwd als de geboorteplaats van Madagaskar. Hier werd het Merina-koninkrijk, dat eind 18e eeuw de verschillende stammen verenigde, gesticht. Op de heuvel ligt een ommuurde koninklijke stad (rova) met een paleis, een koninklijke begraafplaats en een geheel van heilige plaatsen. Sinds 2001 staat de heuvel op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO ingeschreven. 

Ambohimanga op de koninklijke heuvel.

Met een gids die over alles gedetailleerd zijn uitleg geeft. Hoe de koning leefde, alle zotte dingen die men deed, zoals spiegeltjes om de gasten te bespioneren, op een hoogte gaan slapen en steentjes naar de dame(s) gooien. Enfin, het is moeilijk om er niet bij in een lachbui over te gaan. Maar Tana heeft verder niets om mee uit te pakken. Het is 09:45 uur geworden en we hebben dit programma afgewerkt.

Saka Manga restaurant.

Zoal in vele minderontwikkelde landen, heeft Tana ook enkele betere restaurants. We hebben een afspraak in een van deze etablissementen, 'Saka Manga' in het centrum. Het decor is er aangenaam en de bediening eveneens. Onze lunch, à la carte, van 12 tot 14 uur.

Restaurant Saka Manga

Naar het uitzichtpunt over de stad.

Ergens op een heuvel, zou iets met een koningin te maken hebben, dat ik niet direct kan verwoorden. Maar men heeft ook in Tana een locatie waar men een panorama over de stad heeft.

Op de heuvel waar men een panorama over Tana kan bekijken.

Antananarivo met centraal in het midden een eilandje met een monument (ben vergeten waarvoor)

Toeristen markt.

Natuurlijk is er ook een plaatsje waar men over enkele honderden meters, vele winkeltjes heeft met allerlei spullen om de toeristen mee te verleiden. Vooral "madam", "have a look", "good quality", "very cheap", zijn veel gehoorde verzuchtingen of smeekbedes. Het is moeilijk om aan de lokroep en de verleidingen te weerstaan.  Maar het gezonde verstand is nog aanwezig, en een dik uurtje of meer volstaan om aan de primaire behoeften van de verleidingen te weerstaan.

Het ene winkeltje na het andere.

Hotel - Gassy Country House.

Verschillende personen waren heel ontevreden over de kamers. Vuil, smerig , lawaaierig en onhygiënisch. Nadat hierover ons beklag gemaakt werd aan de directie, hebben we allen een upgrade ontvangen. We zijn allen verhuisd naar een suite. Een vooral ruimere kamer met zithoek werd ons toebedeeld. Probleem opgelost, en allen tevreden. Het bijna kleine ongemak van de verhuis was voor niemand een hinderpaal. We logeren nu in een suite. In de volgende afreizen 2024, wordt er in het heel goede San Cristobal Boutique hotel gelogeerd. Een prima verbetering voor de volgende gasten.

Dag 16: Ifaty - Toliara -Tana

Laatste dag in West Madagascar aan de zee.

Het ideale tijdstip om een natuurwandeling te maken is vroeg in de ochtend. De natuur is dan nog rustig en fris. Om hiervan ten volle van te kunnen genieten zullen we om 06:15 uur vertrekken. We hebben gisteren een tros bananen gekocht om de eerste energie te leveren. Het ontbijt krijgen we na de wandeling. Dat heeft nog een ander voordeel. Vermits het onze laatste dag is in het westen en we vanavond nog een vlucht naar Tana moeten nemen. kunnen we na het ontbijt rustig relaxen en nog onze  koffers klaar maken.

Reniala natuurpark.

We vertrekken om 06:30 uur voor een korte rit naar het Reniala natuurpark. Reniala betekent "Moeder van het bos". Het is 20 jaar geleden opgericht en omvat verschillende soorten baobabs. Er zijn enkele merkwaardige exemplaren te bekijken. De dikste zou 1200 jaar oud zijn. Een korte en niet te lange rondwandeling door dit bos is om 08:30 afgelopen.

 Een merkwaardige baobab.

Dit reservaat met en doornig struikgewas werd in 1997 tot beschermd gebied uitgeroepen. Men heeft er een buitengewone flora en fauna waaronder meer dan 1000 plantsoorten die alleen in Madagascar voorkomen. Dat zijn dan endemische planten en dieren.

Wordt "theepot baobabboom" genoemd.

Het Reniala park is een botanische tuin en bevat een grote verzameling plantensoorten. Tevens enkele prachtige vogelsoorten en verschillende soorten kameleons. Ook worden er in een kooi enkele lemuren gehouden. Dit zijn dieren die als huisdier gehouden werden, en waarvan men nu tracht dezen een natuurlijk leven te leren, om dan later in vrijheid gesteld te worden.

Groep HOBO in het Reniala Park met de baobab bomen. Foto: Kariny.

Na dit bezoek zijn we terug in de lodge om 08:30 voor het uitgebreide ontbijt. Vermits we nu rustig de tijd kunnen nemen, hebben we nog de gelegenheid om aan het zwembad en het strand wat te luieren.

Aan het strand aan de lodge.

De kamer van onze lodge 'Hotel Paradisier'.

Hotel Paradisier heeft een zwembad met zicht op de oceaan.

De laatste korte lunch, enkel soep, om 12:30? Om 13:30 is het tijd om de lodge te verlaten. We bezoeken nog de vleesmarkt te Toliara. Bij het zien van deze uitgestalde vleeswaren, is de trek om zebu vlees nog te bestellen over. Het vlees ligt in open lucht in deze warmte en vol vliegen te wachten op kopers. Hierna kunnen we naar de vlieghaven voor onze binnenlandse vlucht naar Tana.

Toliara - Tana.

De vlucht is stipt op tijd. We nemen de vlucht van 17:50 uur. We vliegen met een Turbo Prop ATR72. Zetelverdeling 2 - 2. Iets meer dan 1,5 uur vlucht over Madagascar. Bij aankomst om 19:30 is het nog een 5 minuten naar het hotel. Dit is het Gossy Country House. Zonder hier verdere beschrijving te vermelden. Het is gelegen in een wijk die erg armoedig aan doet. Bij volgende afreizen is dit hotel uit de lijst geschrapt en logeert men in het goede San Cristobal Hotel na onze opmerkingen.

Turbo Prop ATR72 toestel voor de vlucht naar Antananarivo.

Route van Toliara ->  Antananarivo

Dag 15: Isalo - via saffiermijnen naar Tulear - Ifaty.

Groot verjaardagsfeest!

De kans dat er iemand jarig is tijdens een rondreis is natuurlijk steeds mogelijk. Dat er 3 op 15 jarig zijn is minder evident. Maar dat deze 3 personen op dezelfde datum jarig zijn is bijna onmogelijk. Toch is dat in onze rondreis het geval. Pierre, Kariny en Jef zijn de drie jarigen, allen op 6 september. Het sterrenbeeld in september: maagd.

De autobus is binnenin voor deze heugelijke (?) dag mooi versierd.

De drie jarigen op 6 september Pierre, Kariny en Jef.

Van Isalo via Tulear naar Ifaty

Vanuit Isalo in het binnenland van Madagascar rijden we naar Tulear/Toliara. We verlaten de prachtige lodge in Isalo om 07:00 uur. Het weder zoals steeds: aangename blauwe lucht, geen wolken en geen wind.

We verlaten de lodge in het Isalo N.P..

Ranohira.

We rijden door het dorpje Ranohira. De weg er naartoe is een hele belevenis. Enorme gaten in het asfalt en dwars door dorpjes waar iedereen z'n waar op straat uitstalt. Slalommend langs de kippen, mais, cassave en andere spulletjes en mensen passeren we heel wat dorpjes. Onderweg komen we langs markten waar mannen hun nieuw aangekochte geiten op het dak van een taxi busje vastbinden. De streek heeft een prachtig park vol bijzondere rotsformaties. .

Saffier hoofdstad van de wereld: Ilakaka

Na 20 km bereiken we Ilakaka. Sinds de eeuwwisseling is deze plaats waarschijnlijk het belangrijkste centrum ter wereld voor het delven van saffier. Tot de jaren 1998 was het een klein dorpje van ongeveer 40 inwoners, maar nadat er saffier werd gevonden groeide het uit tot het belangrijkste mijnbouwcentrum voor deze edelsteen en trokken mensen uit alle delen van Madagascar naar deze plek om er hun geluk te beproeven. Filmpje van een afgrijselijke arbeid. Gefilmd door Pierre.

Arbeiders zijn synchroon een berg aan het wegschoppen.

Persoonlijke bemerking van mij. Is dit echt? Of is het een toeristenval en trappen wij er allen in? Onmogelijk om zulke arbeid een ganse dag te doen voor het loon van 2 €. Maar dit is een individuele bemerking van mij. 

Een groepje van ongeveer 10 man staat te graven. Ritmisch scheppen ze de ene schep zand na de andere omhoog. Er komt geen graafmachine aan te pas. Er zijn geruchten dat de lokale bevolking alle machines onklaar maakt omdat ze ingehuurd wil worden om enkele ariary (€2,50) per dag te kunnen verdienen. Het zijn allemaal gelukzoekers die komen graven, niks geordend, niks systematisch. De grond is van niemand. Het duurt maanden voordat een graver op kostbare stenen stuit.

Verlaten put, tot 15 meter diep waar arbeiders in kropen.

Het landschap nabij de vindplaatsen is op verschillende plekken omgeploegd door mijnschachten. Het delven van saffier gebeurt doorgaans op primitieve wijze met touwen waaraan kompels, vaak teams van vader en zonen van arme gezinnen, naar beneden worden gelaten in zelf gegraven illegale mijnschachten. Met de hand worden gangen tot zo'n 15 à 20 meter diep gegraven om de saffier te zoeken. Het is allemaal zachte zandgrond en de gangen worden amper of niet gestut. Af en toe gebeurt er wel eens een ongeluk. Waarschijnlijk liggen er heel wat lichamen bedolven onder ingestorte gangen. 

Zelf gegraven put waarin men met een katrol naar beneden, en hopelijk weer terug naar boven geheven wordt.

Zombitse met de uiterst zeldzame witte verreauxsifaka.

Na 70 km verder komen we in Zombitse. Hier heeft men het Zombitse Nationaal Park, een beschermd natuurgebied van 363 km2. We rijden door het Zombitsewoud, de overgang tussen het land van Isalo, een massief van continentale zandstenen formaties en het droge zuiden. Het nationaal park werd in 1997 opgericht en nu beheerd door de overheid. 

De witte verreaux-sifaka.

Deze sifaka's worden ook de 'dancing' sifaka's genoemd. Tijdens het lopen maken ze van die bewegingen die als dansend kunnen geïnterpreteerd worden.

Jiny-clutus.

Veel Mahafaly beoefenen de jiny-cultus, de aanbidding van overleden stamhoofden. Beenderen van deze stamhoofden worden nog steeds bewaard op begraafplaatsen waarin elke grote stenen tombe wordt omringd door hoorns en schedels van de zeboe, geslacht tijdens het begrafenisritueel. De status van de overleden stamhoofd is af te leiden van de hoeveelheid hoorns. Tijdens de begrafenisplechtigheid kreeg het stamhoofd een nieuwe naam voor zijn leven na de dood.

Begraafplaats.

Typische wegennet in Madagascar. Dit zijn maar kleine putjes. Meestal zijn ze talrijker en dieper.

Logies.

We logeren in een droom locatie in het Hotel Paradisier, hotel de charme. De lodges hebben uitzicht op de Indische Oceaan. We komen er aan om 17:45 uur na 262 km.

Hotel Paradisier.

Kamer geeft uitzicht op het strand van de Indische oceaan.

Route dag 15: Isalo - Ifaty - 260 km.

Dag 14: Nationaal Park van Isalo - Het Arizona van Madagascar.

Isalo NP.

Dit woestijnachtige gebied doet enigszins denken aan Arizona in combinatie met Colorado in de USA. Het landschap is onwezenlijk. Als het decor van een western. Het biedt alle aspecten van de wilde natuur en spectaculaire uitzichten over een uitzonderlijk landschap. Gedurende de hele dag maken we tochten in het Nationale Park van Isalo. We ontbijten vanaf 06:30 uur, opdat we om 07:00 uur kunnen vertrekken. 

s' Ochtends buiten aan onze hutteke, binnen super de luxe.

Op wandel tussen de tenten/lodges.

Om 7 uur in de ochtend. In plaats van in het zwembad te duikelen, gaan we een stevige wandeling doen in Isalo NP.

Dit park werd in 1962 geopend en beslaat ruim 80.000 hectare. Het is een prachtig landschap met van door winderosie gevormde rotsen. De geërodeerde bergen van zandsteen  zijn spectaculair en doen ons denken aan het landschap van de Grand Canyon in de USA. De zandstenen rotsformaties zijn miljoenen jaren geleden ontstaan. Onze gids heeft een uitzonderlijk oog voor alles wat beweegt en leeft. Wij zijn alleen gewend om naar computerschermpjes te kijken en lopen overal voorbij, onderweg rustig insecten vertrappend...

Vertrokken op de wandeling in Isalo N.P.

Het Isalo park is het 2de oudste van het land. We vertrekken met onze bus om 07:15 uur. Na onze registratie aan de ingang van het park, kunnen we om 08:15 uur starten met een wandeling naar de uitzichtpunten.

Fascinerende rotsformaties.

Het gaat stilletjes aan, en omhoog. De tocht is wel best pitig.

Fascinerende natuur en rotsformaties in Isalo N.P.

Het Isalo nationaal park heeft als bijnaam ‘het Colorado van Madagascar’, vanwege haar door erosie ontstane zandsteenformaties, de diepe kloven en de graslanden. Het Isalogebergte strekt zich uit over zo’n 100 km van noord naar zuid. 

Groepsfoto Hobo reisgezelschap in het Isalo N.P..

Het Isalo Nationaal Park wordt gedomineerd door een droog landschap met daarin zandstenen formaties en diepe kloven. We wandelen naar een hoger gelegen massief waar men een prachtig uitzicht heeft over de lagergelegen vallei. De helft van de groep daalt dieper de groene kloof in. Onderin de kloof heeft men een natuurlijk zwembad met prachtig helder water.

We maken een wendeling naar het "Natuurlijke Zwembad". Dit is een natuurlijk waterbassin met een klein watervalletje. Het water is er ijskoud. Maar we zijn geen watjes. De dappersten onder ons zijn naar hier gekomen en zullen zich verfrissen.

Foto: Mario

Het selecte team dat het moeilijkste gedeelte zal bewandelen.

In het frisse water van het natuurlijke zwembad.

Kariny, Ivan, Jef en Mario, de kranige zwemmers. Foto: Frank

De Bara stam begraaft zijn doden in het park.  De doden begraven gebeurt hier op een heel andere manier dan in het westen. Eerst krijgt de dode een tijdelijk graf. Niet onder de grond maar onder een aantal keien en stenen. Als het lichaam vergaan is worden de beenderen opgehaald. Ze worden gewassen, met zebu-vet ingesmeerd en omwikkeld met doek. Na een feest van 2-3 dagen, of een week, afhankelijk van de rijkdom van de overledene, worden de beenderen meegenomen naar de bergen en hoog tussen de spleten van de zandstenen rotsen geplaatst. Het idee is dat de voorouder hoog genoeg moet liggen om met de hemel in contact te staan en op de nabestaanden kan neerkijken om over hen te waken. Het klinkt heel logisch. Wanneer en waarom zijn wij begonnen met elkaar onder de grond te stoppen?  Wanneer zij genoeg geld hebben voor een zilveren doodskist worden ze herbegraven.

Graf - kist van een overledene.

Na de zwempartij is het nog een wandeling door een fascinerend landschap. De afspraak is de samenkomst met de personen die een kortere wandeling hebben gemaakt, op een barbecue. Hier zijn we om 13:00 uur. Na de barbecue is er nog een extensie van 3 km naar een blauw en zwart meer. Deze namen zijn er aan gegeven door de kleurschakeringen en het spel van licht en schaduwen die door de canyon een zeer speciaal effect opleveren.

Ringstaartmakis komen eens kijken of er iets te eten valt.

Aan het zwarte zwembad.

Logies.

Aankomst in de lodge om 16:45 uur. We logeren voor de 2de nacht in de schitterende lodge: Satrana lodge. Het is een ongewone maar fantastische ervaring om in open lucht te kunnen douchen. En er ook een binnen douche, we kunnen dus beiden tegelijkertijd een douche bad nemen.

Satrana lodge in Isalo N.P.

Douche in open lucht.