Dag 15: Isalo - via saffiermijnen naar Tulear - Ifaty.

Groot verjaardagsfeest!

De kans dat er iemand jarig is tijdens een rondreis is natuurlijk steeds mogelijk. Dat er 3 op 15 jarig zijn is minder evident. Maar dat deze 3 personen op dezelfde datum jarig zijn is bijna onmogelijk. Toch is dat in onze rondreis het geval. Pierre, Kariny en Jef zijn de drie jarigen, allen op 6 september. Het sterrenbeeld in september: maagd.

De autobus is binnenin voor deze heugelijke (?) dag mooi versierd.

De drie jarigen op 6 september Pierre, Kariny en Jef.

Van Isalo via Tulear naar Ifaty

Vanuit Isalo in het binnenland van Madagascar rijden we naar Tulear/Toliara. We verlaten de prachtige lodge in Isalo om 07:00 uur. Het weder zoals steeds: aangename blauwe lucht, geen wolken en geen wind.

We verlaten de lodge in het Isalo N.P..

Ranohira.

We rijden door het dorpje Ranohira. De weg er naartoe is een hele belevenis. Enorme gaten in het asfalt en dwars door dorpjes waar iedereen z'n waar op straat uitstalt. Slalommend langs de kippen, mais, cassave en andere spulletjes en mensen passeren we heel wat dorpjes. Onderweg komen we langs markten waar mannen hun nieuw aangekochte geiten op het dak van een taxi busje vastbinden. De streek heeft een prachtig park vol bijzondere rotsformaties. .

Saffier hoofdstad van de wereld: Ilakaka

Na 20 km bereiken we Ilakaka. Sinds de eeuwwisseling is deze plaats waarschijnlijk het belangrijkste centrum ter wereld voor het delven van saffier. Tot de jaren 1998 was het een klein dorpje van ongeveer 40 inwoners, maar nadat er saffier werd gevonden groeide het uit tot het belangrijkste mijnbouwcentrum voor deze edelsteen en trokken mensen uit alle delen van Madagascar naar deze plek om er hun geluk te beproeven. Filmpje van een afgrijselijke arbeid. Gefilmd door Pierre.

Arbeiders zijn synchroon een berg aan het wegschoppen.

Persoonlijke bemerking van mij. Is dit echt? Of is het een toeristenval en trappen wij er allen in? Onmogelijk om zulke arbeid een ganse dag te doen voor het loon van 2 €. Maar dit is een individuele bemerking van mij. 

Een groepje van ongeveer 10 man staat te graven. Ritmisch scheppen ze de ene schep zand na de andere omhoog. Er komt geen graafmachine aan te pas. Er zijn geruchten dat de lokale bevolking alle machines onklaar maakt omdat ze ingehuurd wil worden om enkele ariary (€2,50) per dag te kunnen verdienen. Het zijn allemaal gelukzoekers die komen graven, niks geordend, niks systematisch. De grond is van niemand. Het duurt maanden voordat een graver op kostbare stenen stuit.

Verlaten put, tot 15 meter diep waar arbeiders in kropen.

Het landschap nabij de vindplaatsen is op verschillende plekken omgeploegd door mijnschachten. Het delven van saffier gebeurt doorgaans op primitieve wijze met touwen waaraan kompels, vaak teams van vader en zonen van arme gezinnen, naar beneden worden gelaten in zelf gegraven illegale mijnschachten. Met de hand worden gangen tot zo'n 15 à 20 meter diep gegraven om de saffier te zoeken. Het is allemaal zachte zandgrond en de gangen worden amper of niet gestut. Af en toe gebeurt er wel eens een ongeluk. Waarschijnlijk liggen er heel wat lichamen bedolven onder ingestorte gangen. 

Zelf gegraven put waarin men met een katrol naar beneden, en hopelijk weer terug naar boven geheven wordt.

Zombitse met de uiterst zeldzame witte verreauxsifaka.

Na 70 km verder komen we in Zombitse. Hier heeft men het Zombitse Nationaal Park, een beschermd natuurgebied van 363 km2. We rijden door het Zombitsewoud, de overgang tussen het land van Isalo, een massief van continentale zandstenen formaties en het droge zuiden. Het nationaal park werd in 1997 opgericht en nu beheerd door de overheid. 

De witte verreaux-sifaka.

Deze sifaka's worden ook de 'dancing' sifaka's genoemd. Tijdens het lopen maken ze van die bewegingen die als dansend kunnen geïnterpreteerd worden.

Jiny-clutus.

Veel Mahafaly beoefenen de jiny-cultus, de aanbidding van overleden stamhoofden. Beenderen van deze stamhoofden worden nog steeds bewaard op begraafplaatsen waarin elke grote stenen tombe wordt omringd door hoorns en schedels van de zeboe, geslacht tijdens het begrafenisritueel. De status van de overleden stamhoofd is af te leiden van de hoeveelheid hoorns. Tijdens de begrafenisplechtigheid kreeg het stamhoofd een nieuwe naam voor zijn leven na de dood.

Begraafplaats.

Typische wegennet in Madagascar. Dit zijn maar kleine putjes. Meestal zijn ze talrijker en dieper.

Logies.

We logeren in een droom locatie in het Hotel Paradisier, hotel de charme. De lodges hebben uitzicht op de Indische Oceaan. We komen er aan om 17:45 uur na 262 km.

Hotel Paradisier.

Kamer geeft uitzicht op het strand van de Indische oceaan.

Route dag 15: Isalo - Ifaty - 260 km.